لحظات برتر استیون جرارد در لیورپول | چه در آنفیلد و چه در استانبول، با تو هرگز تنها قدم نخواهیم زد

کسی از بازی که راجرز یا روی هاجسون ارائه می دادند، لذت نمی برد. کسی نمیخواست ببیند علی سیسوخو دارد در تیمش دفاع میکند. اما یک نفر بود که لیورپولی ها را عاشق خودش کرد و آنها را پای تلویزیون نشاند و به آنها امید روز بهتر داد. کسی بود که پاس 30 متری می داد، کسی که دشمن را غافلگیر می کرد و با شوت های راه دورش نفس های ما را حبس میکرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کسی بود که در هر شرایط عشقش لیورپول را ترک نکرد. او استیون جرارد است!

طرفداری/ هافبک و رهبر سابق قرمز های مرسی ساید، خالق اکثر خاطرات خوش طرفداران لیورپول در روز های تلخ این تیم است. از شگفتی فینال استانبول گرفته تا روز خداحافظیش، جرارد در هر شرایط و در هر کجای زمین در خدمت تیم بود. او می توانست به خوبی یک مهاجم گل بزند، به خوبی یک وینگر دریبل بزند و به خوبی یک مدافع تکل بزند. در ادامه به برترین لحظات او در لیورپول میپردازیم:

اولین بازی برای لیورپول

هیچ بازیکنی وجود ندارد که اولین بازی خودش را به یاد نیاورد همانطور که هیچ عاشقی وجود ندارد که یاد نیارد که اولین بار معشوقه اش را در کجا دیده است. جرارد همیشه آرزو داشت که در لیورپول بازی کند و تبدیل به اسطوره بشود. او در فصل 99-1998، از آکادمی لیورپول به تیم اصلی پیوست. حالا او میتوانست به همراه اسطوره های نوجوانیش، همانند رابی فاولر، و رفقایی که به همراه خودش رشد کردند، مانند مایکل اوون، به کاری بپردازد که برایش به دنیا آمده بود.

بلکبرن در برابر لیورپول، وگارد هگم دفاع راست لیورپول بیرون میاید تا پسر جوان، استخوانی و مضطربی به بازی بیاید، پسری که خیابان ایرون ساید آنفیلدش بود و خودش هم در آن نقش جان بارنز را ایفا می کرد. ژرار هولیه از او میخواهد که توپ را نگاه دارد، سر جایش بماند و حواسش به بازی باشد. لحظاتی بعد پل اینس، جرارد را در سمت راست میدان صاحب توپ میکند، جرارد در موقعیت خوبی برای ارسال توپ به داخل محوطه است، ضربه ای محکم به توپ میزند، که از بالای سکوی سنچری آنفیلد رد میشود. نگاه های بد پل اینس! طرفداران با خود میگویند او هیچی نمیشود! استیون جرارد در این فصل، توانست 13 بار بازی کند. در حالی که او فقط 18 سال داشت!

 

ژانویه 2001؛ لیورپول و ساوتهمپتون

حالا جرارد در تیم ژرار هولیه یک مهره مهم و حیاتی است که خیلی کم پیش میاید نیمکت نشین باشد. در روز سال نو، لیورپول در برابر ساوتهمپتون صف آرایی میکند. دقیقه 12، در میانه میدان توپی به جرارد میرسد، پسر 20 ساله بی پروایی میکند و ضربه محکمی به توپ میزند. توی دروازه! 38 هزار اسکاوزر به وجد میایند. آنفیلد حالا میفهمد که چه بازیکنی دارد، لیورپولی ها بعد از این بازی فهمیدند هافبکی دارند که میتواند تا سالیان سال میانه میدان آنها را تامین کند. پس از این مسابقه، شوت راه دور تبدیل به قسمتی از هویت فوتبالی استیون جرارد شد.

 

 

 

اولین تیر از 9 تیر به منچستر یونایتد

همه میدانند که لیورپول و منچستر با هم دشمنی دارند. دشمنی که ریشه اش در مشکلات کشتیرانی است که این دو شهر داشته اند. این رقابت و دشمنی به فوتبال کشیده شده است، به نحوی که میتوان گفت، این دو تیم در بازی هایشان برابر یکدیگر صرفا فوتبال بازی نمیکنند، میجنگند و به دنبال این هستند که حریف خود را به زانو در بیاورند، نه به خاطر سه امتیاز، بلکه به خاطر دشمنی که دارند. بازی برگشت فصل 01-2000 لیورپول در برابر منچستر یونایتد سر الکس فرگوسن! دقیقه 16، هافبک های منچستر در میانه میدان توپ را تقدیم لیورپول میکنند. بعد از چند پاس توپ به استیون جرارد میرسد. جرارد زیر طاق دروازه فابیان بارتز را نشانه میگیرد، شلیک! و تمام! منچستر یونایتد دبل میشود. 

 

 

 

جرارد بهترین بازیکن جوان فصل

دو فصل از اولین بازی جرارد برای لیورپول میگذرد و حالا او یکی از مهمترین بازیکن های لیورپول است. کمتر بازی پیش میاید که او نیمکت نشین باشد. 33 بازی و 7 گل برای یک هافبک 20 ساله محشر است! او آنقدر خوب است که سر الکس فرگوسن این جوان را با روی کین مقایسه میکند. فصل 01-2000 نه تنها برای او، برای خود باشگاه هم درخشان بود. لیورپول در این فصل موفق شد قهرمان FA Cup، لیگ کاپ و لیگ اروپا بشود. همچنین جرارد توانست به همراه لیورپول با غلبه بر بایرن، فاتح سوپرکاپ اروپا نیز بشود. همه این ها کافیست تا جایزه بهترین بازیکن جوان فصل به استیون جرارد برسد. 

 

بازی با المپیاکوس؛ چه ضربه ای پسر، چه ضربه ای

لیورپول در چمپیونزلیگ در شرایط سختی قرار دارد. باید پیروز شود، و با فاصله دو گل پیروز شود. سخت است، اما در آنفیلد هر چیزی ممکن است! در انفیلد همه یک صدا سرود YNWA  را میخواندند، جو انفیلد هر دشمنی را میلرزاند و به هر لیورپولی جسارت می بخشید. دقایق ابتدایی بازی در سمت چپ کرنری برای لیورپول باید زده شود، کرگر و سامی هوپیا، جلو امده اند، جرارد میرود که توپ را ارسال کند. کله زرد هوپیا را نشانه میگیرد، توپ را میفرستد یه پرش بلند و ضربه ای عالییی! کافی نیست، توپ از کنار دروازه رد میشود. لیورپول حملاتش را بیشتر و بیشتر میکند. دقیقه 27 ضربه ازادی پشت محوطه این  برای المپیاکوس. ریوالدو میرود که ضربه را بزند. سر و صدای انفیلد بیشتر و بیشتر میشود، ریوالدو، این متخصص ضربات ازاد توپ را خیلی تکنیکی شوت میکند و گل! طرفداران اندک المپیاکوس به وجد می آیند. حالا لیورپول به 3 گل نیاز دارد البته اگر گل نخورد. نیمه اول با همین نتیجه به اتمام میرسد. رافا دست به تغییر میزند. جیمی ترائوره را بیرون میکشد، و سینما پنگول را جای او به بازی میاورد. تعویض کاملا تهاجمی! لیورپول به سیم اخر زده است. دقیقه 47 هری کیول از سمت چپ به سوی محوطه پنالتی حرکت میکند، به لب خط دروازه میرسد که پنگول را میبیند پاسی میدهد. پنگول نیز نمیتواند گلش نکند! دوباره نیروی امید به انفیلد باز میگردد. پنگول تعویض خوبی بود. تغییر رافا جواب داده بود. چندی بعد هری کیول یک پاس چیپ به باروش میدهد. باروش که جرارد پشت سرش حرکت میکند، با کله توپ را برایش میکارد یک شوت والی محکم! و توی دروازه! چی؟ داور چه میگوید؟باروش خطا کرده بود و گل پذیرفته نیست. شادی انفیلد سریع به ناراحتی تبدیل میشود. یک ضربه ازاد در پشت محوطه برای ژابی الونسو گرفته میشود. ژابی الونسو توپ را جایی میفرستد که فقط مدافع المپیاکوس حضور دارد. میخواهد توپ را دفع کند، که توپ به پشت بازیکن لیورپول که با مدافع المپیاکوس درگیر بود برخورد میکند. هری کیول توپ را میگیرد، میچرخد و توپ را بر روی دروازه ارسال میکند، نِنِز با سر شوت میکند، دروازه بان فقط توپ را دفع میکند که مِلِر دیگر تعویض رافا، از زیر پای دفاع حریف توپ را گل میکند. حالا انفیلد بیش از هر وقت به مراحل حذفی امید داشت. فشارهای لیورپول بیشتر و بیشتر میشود،حالا همه به جز کرکلند (گلر لیورپول) دستور حمله داشتند. دقیقه 86 کرگر صاحب توپ است، یک سر توپ میزند، توپ را به لب خط اوتی در سمت چپ نزدیک میکند. توپ را روی دروازه ارسال میکند. استیون جرارد که فضای خالی زیادی رو به رویش است، خطاب به مِلِر فریاد میزند: بکارررر! مِلِر با سرش این را انجام میدهد. یک راکت از جرارد! و گل! قرمز ها سر از پا نمیشناسند، همکار مارتین تایلر فریاد میزند: چه ضربه ای پسر، چه ضربه ای!

جرارد گفته بود که نمیخواهد در لیگ اروپا بازی کند! 

 

 

 

شگفتی های در استانبول

در فینال چمپیونزلیگ سال 2005، به مدت 45 دقیقه لیورپول بازیچه دست تیم پر ستاره میلان آنچلوتی بود. آنها سه گل زده بودند و بازی کاملا در دستشان بود. فینال یک طرفه ای که در آن قرمز ها به سخره گرفته شده بودند. اما لیورپول و مخصوصا رهبر این تیم، استیون جرارد تسلیم نشد! استیون جرارد این فرصت را از دست نمیداد.

نیمه دوم شروع میشود. فینان جایش را به دیدی هامان میدهد لیورپول 3 دفاعه میشود دیدی هامان به هافبک میرود تا جرارد ازادانه تر بتواند حمله کند. حملات میلان میگوید که تغییر خاصی وجود ندارد. دقیقه 54 از سمت چپ ریسه سانتر میکند که کافو جلوی ان را میگیرد. اینبار ریسه بلند تر سانتر میکند از کافو رد میکند. جرارد پرش میکند و با یک ضربه سر بی نقص توپ را به گوشه پایین دروازه در سمت راست هدایت میکند. یک گل جبران شده بود. امید به لیورپولی های حاضر در ورزشگاه برمیگردد. لوییس گارسیا توپ را در میاورد با سرعت انرا به مرکز میدان میبرد. تنها دو دقیقه بعد هافبک های لیورپول توپ را به یکدیگر پاس میدهند. ژابی الونسو در سمت چپ به هامان پاس میدهد هامان انرا به ولادی اسمیچر میدهد. اسمیچر شوت میکند! باورکردنی نیست! توپ گل میشود! تعویض اجباری لیورپول جواب داد! حالا یک گل دیگر به مساوی مانده است. تماشاگران نزدیک است از خوشحالی پرواز کنند، ولی پروازشان را باید برای وقت دیگری میگذاشتند. کرگر که دفاع را رها کرده است، جلوتر از خط میانه میدان توپ را به باروش در محوطه جریمه تقدیم میکند. استیون جرارد که به سمت نقطه پنالتی در حال حرکت است را باروش با پشت پا صاحب توپ میکند. گتوزو چاره ای ندارد جز اینکه جرارد را زمین گیر کند. پنالتی! پناه بر خدا، مگر میشود؟ انگلیسی ها حالا ورزشگاه را داشتند میترکاندند. چون جرارد اخرین پنالتیش را خراب کرده بود، ژابی الونسو میرود که یکی از مهم ترین پنالتی های عمرش را بزند. گوشه پایین سمت چپ را نشانه میگیرد. دیدا دستش را خوانده است توپ را میگیرد اما کنترل نمیکند ژابی الونسو به سمت توپ هجوم میبرد، گتوزو الونسو را دنبال میکند، گتوزو تکل میرود اما دیر است، ژابی الونسو توپ را به طاق دروازه میزند! غیر ممکن،ممکن شد! حالا همه چیز مثل اول شده است.باید ببینید! باید ببینید که لیورپولی ها چکار میکنند.در 5 دقیقه طلایی لیورپول بازی را برگرداند.90 دقیقه قهرمان را مشخص نکرد،120 دقیقه همینطور! در ضربات پنالتی لیورپول برنده میشود. اث میلان از عرش به فرش کشیده شد. جرارد مرد میدان است، کامبک را شروع کرد و خودش نیز تمام کرد و 120 دقیقه جنگید. بی او رسیدن به این افتخار ممکن نبود!

 

 بر بام اروپا

بعد از قهرمانی در اروپا، استیوی جی موفق شد که به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا شناخته شود. او از این نظر دومین انگلیسی تاریخ است که بهترین بازیکن اروپا شده است. عملکرد درخشان او در چمپیونزلیگ در تیمی که در شرایط خوبی نیست، باعث شد که او این افتخار را کسب کند. 43 بازی و 13 گل به عنوان هافبکی که مجبور است جانانه دفاع کند، و مانند یک مهاجم حمله کند و در میانه میدان گرد و خاک به راه بیاندازد. البته بزرگترین کاری که جرارد انجام داد این بود که در لیورپول ماند و به سینه تمامی باشگاه هایی که او را میخواستند، دست رد زد. شما از یک هافبک دیگر چی می خواهید؟ جرارد در مراسم توپ طلا، پایین تر از لمپارد و رونالدینیو سوم شد. بسیاری معتقدند که توپ طلا هم باید به دست جرارد برسد. به هر حال آن را شاعر فوتبال برد.

 

فینال FA Cup سال 2006

بعضی از فوتبال دوستان بر این باورند که بهترین بازی که استیون جرارد به نمایش گذاشته است، مربوط به فینال FA Cup سال 2006 در برابر وستهام است. جایی که لیورپول بازی باخته با نتیجه 2 - 0  را به کمک جرارد 3 - 3 کرد و در نهایت  لیورپول فاتح میدان بود. جرارد آن بازی عالی بود و انرژی داشت. میتوان گفت تولد دختر دومش باعث و بانی این مورد است.

روز هایی هستند که خورشید میدرخشد و احساس میکندی شکست ناپذیرید. بیست و پنج ساله اید و حس فوق العاده ای دارید. قدرت، استحکام و باور در وجودتان موج میزند. به نظر میرسد احساساتی چنین قوی هرگز محو نخواهند شد.به تازگی فصل را به عنوان بهترین بازیکن لیگ جزیره از نظر فوتبالیست های حرفه ای انگلیس تمام کرده ام.

جرارد در آن بازی دو گل زد و پنالتی اش را هم به تور دروازه چسباند. و در پایان بازی با رافا بنیتز، کسی که همواره از او به نام مرد یخی یاد میکند، گفت و گو جالبی داشت که آن را در کتاب داستان من میتوانید پیدا کنید:

 عصر همان روز در مهمانی کادر فنی، و بازیکنان و همسرانشان، سراغ رافا رفتم. فقط انتظار یک "خسته نباشی استیو" داشتم، اما او فرا تر رفت. با من دست داد اما با سردی همیشگیش گفت:((فصل بعد عملکرد بهتری خواهیم داشت)). در آن لحظه تقریبا عاشق رافا شدم. هدف او با هدف من یکی بود و امید هایمان یکسان. اشاره ای به گل ها یا عملکرد تیم نکرد، در عوض به آرامی گله ای کرد و گفت در ابتدای فصل از من 25 گل خواسته است. رافا گفت:(( به 25 گل نرسیدی. دو گل کم اوری)). اما بعد، به شکل غیر قابل باوری، رافا لبخند زد. لبخندی از روی تعریف. لبخندی از روی دوستی

 

بوسه بر دوربین الد ترافورد

به یاد ماندنی ترین صحنه جرارد در برابر منچستر یونایتد، زمانی است که گل دوم تیمش را به ثمر رساند، و به سمت دوربین ها رفت و دوربین الدترافورد را بوسید. این بازی یاداور روز های طلایی او در کنار هم تیمیش فرناندو تورس است. فرناندو تورس و جرارد در خط حمله آتش بازی میکردند و همه را از دم تیغ میگذراندند. جرارد در همین فصل، یعنی فصل 09-2008 به جام قهرمانی نزدیک شد. اما "اشتباهات تیمی" و همچنین "مصاحبه حقایق" رافا بنیتز (که جرارد معتقد است اصلی ترین دلیل قهرمان نشدن آنها است) باعث شد که آنها از قهرمانی لیگ باز بمانند.

 

 

منبع: طرفداری

کلیدواژه: منچستر یونایتد بهترین بازیکن لیورپول بازی استیون جرارد لیورپولی ها میانه میدان بهترین بازی ژابی الونسو چه ضربه ای سمت چپ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۵۳۹۴۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یادداشت: کلوپ لج نکرد، صلاح درخشید

به گزارش "ورزش سه"، هرچند شانس قهرمانی لیورپول پیش از این بازی هم به‌شدت کم شده بود اما بازی با تاتنهام در آنفیلد، یک روز مهم در دوره کاری سرمربی آلمانی در لیورپول بود؛ روزی که بازیکنان لیورپول باید شخصیت تیم کلوپ را نشان می‌دادند. این یکی از سه بازی پایانی کلوپ به‌عنوان سرمربی لیورپول بود.

در نقطه مقابل تاتنهام با نتایج بسیار ضعیف اخیر خود و سه شکست پیاپی مقابل نیوکاسل، آرسنال و چلسی به این بازی رسیده بود؛ نتایجی که عملا شانس رسیدن تاتنهام به رتبه چهارم را به پایین‌ترین حد ممکن رسانده و حتی رتبه پنجمی این تیم را هم در خطر قرار داده بود.

مهم‌ترین نکته در ترکیب لیورپول این بود که محمد صلاح از ابتدا در کنار لوییس دیاز و کودی گاکپو بازی می‌کرد. به دنبال جدال لفظی این ستاره مصری با کلوپ پیش از تعویض در بازی قبلی، بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند صلاح بار دیگر بیرون از ترکیب بماند اما کلوپ بار دیگر نشان داد که روش مدیریتی او، یک روش کلاسیک و قابل پیش‌بینی نیست.

از لحظه اعلام ترکیب لیورپول، سئوال اصلی این بود که «آیا صلاح در این بازی به اندازه کافی موثر و درخشان خواهد بود یا نه؟» سوالی که اگر با پاسخ منفی همراه می‌شد، عملا قدرت و هنر مدیریت کلوپ هم به دنبال از دست رفتن شانس قهرمانی لیگ، زیر سوال می‌رفت.

کلوپ در خط دفاع تغییری ایجاد نکرده بود اما در خط میانی دو تغییر نسبت به بازی قبلی داشت و از هاروی الیوت و الکسیس مک‌آلیستر در کنار واتارو اندو استفاده کرده بود.

آنگه پوستکوگلو هم تیمش را با سیستم ۳-۳-۴ به میدان فرستاد؛ پدرو پررو، کریستین رومرو، میکی فان‌درفن و بن دیویس در خط دفاع قرار گرفتند.

یس بیسوما، پپه سار و رودریگو بنتانکور سه هافبک میانی تاتنهام بودند و برنن جانسون و دژان کولوسفسکی هم در خط حمله در دو سمت سون هیونگ مین بازی می‌کردند. به این ترتیب تاتنهام هم چند تغییر در ترکیب داشت تا احتمال تکرار شکست‌های سنگین چند بازی اخیر کم شود.

نمایش فاجعه‌بار تاتنهام در نیمه اول
تاتنهام که در بازی با آرسنال مالکیت بالایی داشت و به‌رغم تسلط بر جریان بازی، روی ضربات ایستگاهی غافلگیر می‌شد، این‌بار هم در آنفیلد در همان نیمه اول برنامه‌اش کنترل جریان بازی براساس حفظ توپ و مالکیت بالای توپ بود، اما در عمل مشخص شد که کلوپ نه تنها مشکلی با این رویکرد پوستکوگلو ندارد، بلکه از این برنامه تاتنهام استفاده می‌کند، تا در انتقال از دفاع به حمله به این تیم ضربه بزند.

به این ترتیب تاتنهام در نیمه اول این بازی، یکی از ضعیف‌ترین عملکرد‌های فنی خود در فصل جاری را ثبت کرد.

لیورپول در همان ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی با تصمیمات خوب گاکپو و صلاح و الیوت، ۳ ضربه در چهارچوب و یک ضربه به تیر دروازه داشت و در دقیقه ۱۶ هم روی با ضربه صلاح به گل اول رسید. صلاح در ادامه نیمه اول هم موثرترین بازیکن لیورپول در فاز حمله بود و روی گل رابرتسون اثر مستقیم داشت.

درحالی که مالکیت توپ در نیمه اول ۵۶ به ۴۴ درصد به سود تاتنهام بود، آماری شگفت‌انگیز در پایان این نیمه ثبت شد؛ ۱۴ شوت لیورپول و ۸ ضربه این تیم داخل چهارچوب، مقابل یک شوت تاتنهام، بدون هیچ ضربه‌ای در چهارچوب.

همین آمار نشان می‌دهد که تاتنهام چقدر در نیمه اول در کنترل حملات و ضدحملات لیورپول، به‌رغم داشتن مالکیت نسبتا بالا مشکل داشته و تا چه حد تحت تاثیر لیورپول قرار گرفته است. پس از بازی خبر درگیری چند بازیکن تاتنهام در رختکن بین دو نیمه هم منتشر شد، که نشان‌دهنده افزایش فشار و تنش درون تیمی در تاتنهام بود.

سمت راست شگفت‌انگیز لیورپول
هرچند تاتنهام نیمه دوم را با میل هجومی بیشتری آغاز کرد، اما پیش از رسیدن به دقیقه ۶۰، با دو گل گاکپو و الیوت، فاجعه برای تاتنهام کامل شد.

هر دو گل با اصرار به طراحی حملات در فضای اطراف صلاح شکل گرفت؛ درواقع انتقال از دفاع به حمله از سمت راست، اثرگذاری صلاح روی شکل‌گیری حمله و پاس آخر از این منطقه، برای لیورپول خلق موقعیت می‌کرد و دو بار دیگر روی همین برنامه لیورپول توسط گاکپو و الیوت به گل رسید تا پس از آن کلوپ با آسودگی شروع به تعویض چند مهره مهم خود کند.

برای تاتنهامی‌ها که در ۳ بازی قبلی به ترتیب ۴، ۳ و ۲ گل از نیوکاسل، آرسنال و چلسی خورده بود، تحمل یک شکست سنگین دیگر فاجعه‌بار بود اما این اتفاقی بود که در آنفیلد داشت شکل می‌گرفت.

تلاش ناکام برای بازگشت بزرگ
ریچارلیسون، جیمز مدیسون و سپس جووانی لوسلسو بازیکنان تعویضی بودند که پوستکوگلو در ادامه به جای کولوسفسکی، بنتانکور و سار وارد زمین کرد تا تاتنهام در ۳۰ دقیقه پایانی با هجومی‌ترین شکل ممکن بازی کند.

اتفاقا بازگشت تاتنهام به جریان بازی، غافلگیرکننده هم بود. سون که با آمدن ریچارلیسون به میدان و قرار گرفتن در مرکز خط حمله، به سمت چپ رفته بود، عملا در این پست کارآیی بالاتری نسبت به نیمه اول داشت و طراح چندین حمله موثر تاتنهام بود. گل اول تاتنهام را ریچارلیسون زد و گل دوم را هم سون روی شروع حرکت از سمت چپ زد.

گل دوم تاتنهام در دقیقه ۷۷ زده شد و کلوپ که تیمش در هفته‌های گذشته پرنوسان ظاهر شده بود، نگران از دست رفتن برتری ۴ گله بود.

شکل بازی تاتنهام در ۱۰ دقیقه پایانی بازی طوری بود که احتمال بازگشت بزرگ هم وجود داشت، به‌خصوص اگر الیسون بکر در موقعیت تک به تک ضربه سون را دفع نمی‌کرد.

البته لیورپول هم در دقایق پایانی چند فرصت خوب داشت اما همین که در چنین مسابقه‌ای، لیورپول بار دیگر ۲ گل خورد و در خطر از دست رفتن برتری ۴ گله خود قرار گرفت، نشان می‌دهد که تیم کلوپ در مهم‌ترین مقطع فصل، چقدر دور از ثبات کافی برای یک تیم مدعی قهرمانی است.

اهمیت پیروزی با درخشش صلاح
آمار کلی در پایان بازی، نسبت به نیمه اول کمی تعدیل شد. به‌خصوص با رسیدن تاتنهام به آمار ۱۱ شوت و ۳ ضربه داخل چهارچوب.

اما تیم پوستکوگلو ۲۵ شوت به دروازه‌اش زده شد که ۸ تا از این ضربات داخل چهارچوب بود. این برای تیمی که در رقابت سنگین برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان است، آماری بسیار ضعیف محسوب می‌شود.

لیورپول با این پیروزی ۷۸ امتیازی شد و با توجه به فاصله ۵ امتیازی با آرسنال صدرنشین و باقی ماندن فقط ۲ مسابقه دیگر، عملا کلوپ شانس بسیار ضعیفی برای قهرمانی در لیگ برتر خواهد داشت.

لیورپول تا همین چند هفته قبل شانس رقم زدن یک فصل تاریخی با کسب ۳ جام را داشت اما نوسان فنی شدید در یک ماه گذشته، هم لیگ اروپا را از لیورپول گرفت، هم جام حذفی فوتبال انگلیس و هم امید به قهرمانی در لیگ برتر.

اما پیروزی مقابل تاتنهام آن هم با یک نمایش هجومی، یک نیاز ضروری برای کلوپ بود؛ برای مردی که در آستانه وداع با سرمربیگری لیورپول، با یکی از مهم‌ترین ستارگان تیمش یعنی صلاح جلوی دوربین‌های تلویزیونی درگیر چالش شده بود و نیاز داشت با درخشش صلاح تاتنهام را شکست دهد تا وجهه فنی و شخصیتی خودش و تیمش را پس از حدود ۹ سال کار نسبتا موفق در لیورپول بازسازی کند.

تاتنهام هم البته همچنان به شکست‌های سنگین خود ادامه می‌دهد و خوش‌شانس است که تیم‌هایی مثل منچستریونایتد و نیوکاسل به دلیل بی‌ثباتی نتوانسته‌اند به رتبه پنجم برسند.